Het culturele hart van Java, Jogjakarta

Jogjakarta
Al om 4 uur stond ik op om samen met Maurits en Katharina de bus te pakken naar Bandung en vanaf daar de trein naar Jogja. In de bus naar Bandung hadden we zo goed als geen beenruimte en de breedte van de stoelen liet ook te wensen over. Gelukkig zaten we er maar 2 uurtjes in. De treinrit naar Jogjakarta was heel relaxed. Ik had lekker een muziekje in en genoot van de ontelbare rijstvelden. Rond 4 uur kwamen we aan in Jogjakarta. We gingen gelijk op zoek naar een hostel en nadat we die hadden gevonden aten we heerlijke noodles met de meest gekke paarse thee waar bladeren en een groot stuk gember in zaten. We liepen in het begin van de avond over de beroemde, maar zeer toeristische Mariloboro street. Overal verkochten ze toeristische spullen, boden ze je batik kunst aan en wilde fietstaxi’s je meenemen. ‘s Avonds dronken we nog een heerlijke beer toren, lekker dus onze eigen biertjes tappen.

De volgende dag stond ik al vroeg op om naar het immigratiekantoor te gaan. Ik moest namelijk mijn visum verlengen. Het ging best gemakkelijk, maar ik moest wel 4 dagen later (i.v.m. weekend) terug komen om te betalen en om een pasfoto te laten maken, en nog een dag later kon ik hem dan ophalen. In de middag had ik met de Duitsers afgesproken. We liepen naar het Kraton, oftewel het paleis van de Sultan. Dit stond tussen muren en binnen dit gebied heeft de sultan nog steeds de macht over 25.000 mensen. We konden alleen het eerste deel van het paleis zien. We zagen onder andere de ontvangshal, de kroningshal, de ruimte voor bediendes, de muziek instrumenten, tradionele kleren voor verschillende ceremonies en nog wel meer. We hadden wel echt een leuke tourguide die ons ook video's liet zien van hoe ‘t vroeger was. Na de tour aten we wat bij het restaurant van de broer van de sultan. Het restaurant was heel mooi vormgegeven, dus het was geen straf om hier te zitten. Na het eten liepen we naar het Watercastle, wat trouwens ook wel waterkasteel wordt genoemd. Ook dit kasteel is ooit gemaakt voor de sultan en het kasteel dient als plaats om te baden en reinigen. In het kasteel zijn 4 baden. Een voor de sultan, een voor mannen, een voor vrouwen een eentje voor de kinderen. Ze hielden alles gescheiden. Ook de witte architectuur van dit kasteel was mooi. We bezochten ook nog een ondergrondse moskee. Die was wel aardig en vooral lekker koel. Nadat we de moskee hadden bekeken wilde we terug lopen, maar toen kwamen we in contact met Agus, een Indonesische jongen. Hij vertelde ons dat hij werkt bij de Loewak koffiefabriek, wat de duurste koffie ter wereld is. Ik was erg benieuwd naar het proces en hoe ze deze koffie maken en binnen de kortste keren zat ik bij Agus achterop de scooter. Hij had nog twee andere mensen geregeld die Maurits en Katharina mee konden nemen. We waren toen bij de lokale Loewak koffiefabriek en zagen hier het hele proces. Het begint met de Loewak, dit is een soort grote kat. Deze loopt vrij rond op koffie plantages en eet de koffiebonen en daarnaast ook fruit. Na zo 10 uur poept die de koffiebonen weer uit en rapen mensen dit op. De poep wordt eerst gedroogd en wordt vervolgens heel goed schoongemaakt zodat je alleen nog de boon over hebt. Deze bonen worden een voor een handmatig gepeld en vervolgens worden de gepelde bonen 2 uur verwarmd, waarna je dus koffiebonen hebt. Dit proces was echt super leuk en boeiend om te zien. Daarna kwam natuurlijk het moment: we gingen de koffie proberen. En ik moet zeggen dat het erg ekker was! De Kopi Loewak koffie is heel smaakvol en lekker en zelfs cafeïne arm (ja mensen, ik dronk dus koffie gemaakt van koffiebonen die opgegeten en uitgepoept zijn door een katachtige…). Na deze leuke ervaring werden we naar de art batik school gebracht, waar studenten leren om batik schilderijen te maken. Ook hier zagen we het gave proces van een batik schilderij maken en welke hulpmiddelen ze gebruiken. We liepen rond en bekeken de schilderijen en werden later weer afgezet door onze vriendelijke Indonesiërs. ‘s Avonds probeerde we nog de lokale nasi gudeg en postte ik een blog.

De volgende dag waren we van plan om naar de Borobodur tempel te gaan, maar Maurits had iets verkeerds gegeten, waardoor we het een dagje moesten uitstellen. Ik had toen zelf maar een mountainbike gehuurd, waarmee ik naar de Prambanan wilde rijden. De weg was alleen heel druk en vele scooters en auto's zoefde me voorbij. Ik besloot daarom maar willekeurige kleine weggetjes te pakken, wat heel leuk was. Het waren leuke straatjes en ik kon er lekker rustig fietsen. Later kon ik alleen nog maar verder over de snelweg, dus toen besloot ik maar om terug te fietsen via de rustige weggetjes en weer eens een lekkere kokosnoot te eten. ‘s Middags pakte ik de bus naar de Prambanan tempel. Dat was maar goed ook want het begon flink te regenen. Aangekomen bij de Prambanan kreeg ik eerst wat informatie van een Indonische jongen. Daarna bekeek ik de imponerende Hindoeïstische Prambanan tempel. De main stupa, was 47 meter hoog en in de vier ingangen waren Hindu goden afgebeeld. Ook blijf ik altijd versteld staan van het snijwerk in de stenen. Ik vind het zo knap hoe ze dat allemaal met de hand maken! Bij de Prambanan werd ik rondgeleid door twee meisjes die guide wilde worden. Zij vertelde me wat leuke informatie en ook bij deze toeristische attractie ontkwam ik niet aan alle foto's die Indonesische toeristen van me wilde maken. Nadat ik van de prambanan had genoten liep ik naar de Cewu Tempel. Dit is de op een na grootste Boeddhistische tempel van Indonesië. Deze vond ik misschien wel net zo mooi als de Prambanan en er was niemand. Zo kon ik rustig van de architectuur genieten. De ronde vormen van deze tempel waren erg mooi. Aan het eind van de middag pakte ik de bus terug en at ik gezellig wat met Maurits en Katharina. 

De volgende dag gingen we alsnog naar de Borobodur tempel: de grootste Boeddhistische tempel van de wereld. We gingen erheen met het ov en kwamen zo weer terecht in een super lokale bus. Na zo’n 2,5 uur gereisd te hebben kwamen we aan bij de tempel. We liepen er heen en konden al van ver weg de mooie constructie zien. We liepen met de mensen massa mee, die eigenlijk alleen maar bestond uit Indonesische toeristen. De buitenkant van de Borobodur zag er mooi uit. Ik had hem wel iets groter verwacht, maar het was toch erg imposant. We liepen de trap op en liepen een paar keer om de tempel heen. De tempel heeft namelijk 9 lagen, en elke drie lagen hebben een betekenis. Op een gegeven moment gingen we de tempel in. De binnenkant vond ik eigenlijk nog mooier. Ik genoot erg van het snijwerk in de stenen en de Buddha’s die uitkijken op de omgeving. Ik vond het ook erg leuk dat we zelf op de Borobdur konden lopen. Toen we in de Borobodur waren, begonnen de toeristen weer op ons af te komen voor foto’s. Echt belachelijk hoe veel mensen er met ons op de foto wilden. Kinderen hielden interviews met ons en we moesten zefls handtekeningen zetten. We liepen verder omhoog en kwamen aan bij de laatste drie verdiepingen. Deze vond ik echt super mooi. Dit waren allemaal mooie stupa’s en met de grootste stupa op de top van de Borobodur. In deze stupa’s zitten ook Buddha’s. De locals zeggen dat je een gelukkig leven krijgt als je een Buddha aan kan raken door met je hand in de stupa te gaan, dit lukte mij en ik was natuurlijke hartstikke blij, haha! Na het spektakel van de Borobodur liepen we over de souvenirmarkt. Na de Borobodur gingen we naar de Mendut tempel. Het gaafste hieraan vond ik de Buddha. Deze zat op een westerse manier, met beide voeten op de grond. We liftte vanaf deze tempel terug naar het busstation en pakte hier de bus terug naar Jogjakarta. ‘s Avonds in Jogja hadden we nog een gezellige avond in een bar genaamd Lucifer en daarna gingen we lekker slapen om de volgende dag de laatste dingen van Jogja te zien.

In de late ochtend dronk ik een heerlijke speciale affliogto koffie om de dag mee te beginnen. Daarna liep ik via leuke straatjes naar het paleis van de Sultan, om de laatste dingen daarvan te zien. Ik zag een mooie binnenplaats en een net gedecoreerde dinerzaal. Ik liep verder en zag hoe ze van buffel leer een soort van platte poppen maakte die werden gebruikt als schilderij (zie foto). Toen kwam ik Maurits en Katharina weer tegen en zij hadden een tourguide. Ik kreeg nog wat leuke weetjes mee, zoals dat de sultan een ringvoet stempel heeft om stempels uit te delen en dat mensen hem groeten door hun handen tegen elkaar te houden met hun duimen tegen hun neus aan. Na de tour ben ik nog naar een bazaar gegaan en naar een soort winkelcentrum. Aan het begin van de avond ging ik bij een leuk koffie tentje zitten om daar lekker te skypen. Ik heb daar de hele avond gezeten en ook nog wat voetbal gezien. Het was wel mooi om te zien hoe de helft van de Indonesische mensen ongeveer schreeuwde voor Manchester United en de rest voor Liverpool. 

De volgende ochtend moest ik eerst wat regelen voor mijn visum verlening, maar doordat de server eruit lag kon het pas de volgende dag. Ik ging toen met het Duitse stel naar Solo, om daar een dagje te sightseenen. We pakte de bus erheen en kwamen er eind van de ochtend aan. We liepen door leuke kleine straatjes naar het paleis van de prins (de zoon van de sultan). We bekeken het paleis. Alles zag er goed verzorgd uit en het had een mooie binnenplaats en tuin. Verder had het een leuke collectie tradionele kleding collectie. Hierna zijn we naar het Kraton gelopen, het paleis van de Sultan. Hij was al wel dicht, maar we zagen in ieder geval iets van de architectuur. Daarna pakte we een fiets taxi die ons naar een winkelcentrum bracht. Zo'n fietsritje was best relaxt omdat we lekker om ons heen konden kijken. Het winkelcentrum was niet zo bijzonder, we genoten meer van de massage stoelen en liepen daarna weer terug naar het treinstation. Solo was oke, maar niet zo geweldig. Mijn Duitse vrienden pakte de trein om verder te reizen en ik ging terug naar Jogja voor mijn visum.

De laatste dag in Jogja kon ik na wat geregel eindelijk mijn visum ophalen. Hierna ben ik nog door Kota Gede gelopen, de silverwijk van Jogjakarta. Hier liep ik door allemaal leuke straatjes en zag ik in hoe silver werd gemaakt. De rest van de dag heb ik rustig aan gedaan en me bezig gehouden met het schrijven van mijn blog en het maken van foto selecties. De volgende dag pakte ik al vroeg de trein naar Malang om vanaf daar vulkanen te gaan beklimmen.

Wist je dat:

• Kopi Loewak koffie is ontdekt omdat Nederlanders vroeger de Indonesische landwerkers verboden om koffie te drinken. Daarom verzamelde zij de koffiebonen die waren uitgepoept door Loewaks en maakte hier hun eigen koffie van.
• Er 2 miljoen stenen zijn gebruikt om de Borobodur te maken.
• Je hier voor 50 cent een uur in de trein kan reizen.
• Sultans meerdere vrouwen kunnen hebben. Sommige hebben er wel 20 en die hebben zo’n 80 kinderen.