Relaxen, rond Lake Toba fietsen & Bukkitingi

Lake Tobe
Na drie verschillende busjes te hebben gepakt, kwam ik in de harde regen aan bij de boot naar Tuk Tuk eiland op Lake Toba. Het was een relatief korte boottocht, maar ik kon door de regen niet veel van de omgeving zien. Bij het hostel aangekomen nam ik na lange tijd eindelijk weer een warme douche.

De volgende dag wilde ik lekker gaan relaxen. Ik had wat uitgeslapen en op aanraden van een Duitse jongen een goedkope pineapple banaan pannenkoek genomen met een rare thee waar allemaal dingen in zaten. Daarna ben ik over Tuk Tuk eiland gelopen. De architectuur van de huisjes was echt heel leuk. Ze hadden hele puntige daken, dit is typisch voor de architectuur van Batak huizen. Ook zag ik veel kruizen en kleine soort van tempel kerkjes. Het merendeel van de mensen in Lake Toba is namelijk christen. Ik vond een mooi plekje op een kapotte metale ligstoel aan het meer. Hier sprak ik wat met een local en toen dook ik het lekkere water in. Ik zwom wat rond en toen zag ik een jongen op een jetski. Ik zwom er heen en vroeg aan hem of ik er op mocht? Hij sprak niet echt Engels, maar begreep wel wat ik bedoelde en binnen de kortste keren zat ik zelf op de jetski. Ik draaide het gas open en vloog over het meer heen, het was echt super gaaf om met een jetski te rijden! Ik zwom nog wat en at daarna weer heerlijke gado gado. Toen begon het ineens heel hard te regenen en te onweren. Het was dus hoog tijd om voor het eerst mijn poncho te gebruiken die ik mee had genomen uit Nederland. Hij deed goed zijn werk J. In het hostel ontmoette ik een groep Belgen waarmee ik nog een gezellige avond had. 

De tweede dag wilde ik eigenlijk een scooter huren in Lake Toba, maar in het hostel hoorde ik dat mensen het eiland rond waren gefietst in zo 7 tot 8 uur, dus toen dacht ik oh dat kan ik ook! Ik bewaarde deze tocht voor de dag erna. Ik vond weer een andere spot om lekker een reisplanning te maken en mijn blog te schrijven. Daarna ben ik een tijdje bezig geweest met het maken van foto selecties. ‘s Avonds had ik nog lekker gechillt met de mensen van het hostel. Ze waren heel aardig! Ik ging maar wel op tijd naar bed, want de dag daarna stond er een 154 km lange fietstocht op de planning. 

Om half acht reed ik weg op mijn mountainbike. De mountainbike was wel iets de laag, maarja ik ben ook wel iets langer dan de gemiddelde Indonesiër. Het eerste kwartier van de route ging goed. Ik kwam door een leuk dorp, met mooie Batak huizen (puntachtige). Toen begon leukste stuk (not), de weg werd stukken slechter en ik moest super steil omhoog. In het begin ging dat prima, maar op een gegeven moment werd de weg nog slechter. Ik was ook blij dat ik omhoog ging met zo'n weg. Alleen maar auto's en scooters passeerde die het allemaal maar grappig vonden dat ik fietste. Dit lieten ze zien door hun duim op te steken. Na een half uur alleen maar klimmen, dacht ik echt oooh hoe lang nog. Ik had wel een mooi uitzicht op Lake Toba en bezocht onderweg een klein Batak tempelte met een kruis, dat wordt gebruikt om te bidden. Ik stapte weer op mijn fiets en klom zwetend verder. Na weer ongeveer een half uur kwam ik aan in een dorpje. Daar vertelde ze me dat het nog zo 4 km was naar een ander dorp. Ik bleef maar stijl omhoog fietsen en de mensen in het dorp zaten me met open mond aan te kijken. Ook de honden waren kennelijk van hun stuk gebracht door het aanzien van een fietser rende blaffend achter me aan. Na al een goed uur klimmen had ik een erg mooi uitzicht op het meer. Nog een half uur later was ik boven op de. Ik dronk veel water en vroeg hoe de weg zou gaan in gebaren. Helaas werd ik daar niet veel wijzer van. Toen begon ik eindelijk een stukje te dalen en had ik mooie uitzichten. Langs de weg liepen kippen, kuikens, koeien en zwijnen met hun jonkies. Ook was het een ervaring om door allemaal kleine dorpjes te komen, waar mensen wonen in een kleine houten huisjes. Na nog een tijdje fietsen kwam ik op een punt met een prachtig uitzicht op het meer. Het was toen gelukkig ook niet meer bewolkt. Daarna begon de afdaling nog steiler te worden. De weg liet echter een hoop te wensen over. Daardoor was ik wel extra blij met mijn goede remmen. Voor de rest was ik niet zo blij met de mountainbike, want hij wilde elke keer zwaarder schakelen als ik de berg opreed. Na zo een 3 uur te hebben gefietst was ik weer gelijk met Lake Toba en kwam ik op een hele mooi asfaltweg terecht (net zoals in Nederland). Hier genoot ik van de mooie rijstvelden aan het water, de mensen die erop werkte en de buffels die erop graasde en gebruikt werden om een wagen voort te trekken. Er waren nu ook ineens overal schoolkinderen, die allemaal zwaaide en hello mister zeiden (dit herhaalde zich minstens 150 keer tijdens mijn fietstocht, had denk ik nog nooit zo vaak hello gezegd). Ik at een wat eerder lunch dan normaal, want de eerste 1,5 uur klimmen waren goed zwaar en ik had er honger van gekregen. Hierna vervolgde ik de weg en hoopte ik dat het vlak zou blijven. Gelukkig was dat zo en na een uur fietsen was ik al op de helft. Ik had toen even snel een pauze en vond mijn tempo. Het was echt heerlijk om naast Lake Toba, de mooie natuur, de rijstvelden en de groente verbouwingen te fietsen. Voordat ik het wist was ik al op 110 km en had ik nog maar 40 km te gaan. Ik zag onderweg veel gave Batak huizen, die er soms wel heel vervallen uitzagen. De laatste 20 km waren wel zwaar, omdat ik al best moe was en er niet veel meer van mijn kont over was. Ik stopte nog onderweg bij de Stone Chairs. Dat zjin stenen beelden die uit de oudheid stammen. Dit was leuk om te zien, maar ik was blij toen ik rond 4 uur weer terug was bij mijn hostel. Ik was goed kapot en nam een lekkere duik, douche en een bananen chocola pannenkoek. Ik bracht toen mijn fiets terug en liep nog een best stuk over Tuk Tuk eiland om de beste vis van Sumatra te eten (aldus de lonely planet). De vis was inderdaad erg lekker. Bij mijn hostel sprak ik nog met een schattig Indonesisch jongetje, waarmee ik vervolgens ben gaan vouwen. Ik leerde hem vliegtuigjes vouwen en hij had de grootste lol. Ik dronk nog een biertje en ging uitgeteld slapen. 

To Bukkit tingi
De laatste dag in Lake Toba deed ik lekker rustig aan, omdat ik ook ‘s avonds en ‘s nachts naar Bukitingi zou reizen. Ik had in plaats van de bus een minivan geregeld, omdat ik dan 5 uur langer op het eiland blijven kon. Ik pakte de laatste boot terug en toen ik aankwam in de haven hoorde ik dat de minivan 2,5 uur vertraging had.. Ik moest toen 4,5 wachten, maar gelukkig vond ik een internet café en ging ik schaken met een local die alleen de woorden yes en no in het Engels kon. Om half elf begon het dan. Er was nog maar 1 plek vrij in de minivan en dat was achterin in het midden met beenruimte voor een kind van drie. Ook had ik geen hoofdsteun.. Dus dat werd een lange reis tot de volgende dag 12 uur.. De weg was ook nog een behoorlijk slecht, wat het nog net iets minder comfortabel maakte dan het al was. Mijn benen zaten letterlijk tegen de stoel voor me gedrukt en ik was gesandwitched tussen twee mannen. Omdat ik geen hoofdsteun had kon ik ook op geen manier slapen. Om half drie stopte we bij een eet kraampje langs de weg. Uiteindelijk kwam ik om 7 uur met nek en beenklachten aan bij een tankstation, waar we een lange stop hadden. Rond 10 uur ging ik met een andere minivan verder waar ik wel wat beenruimte en een hoofdsteun had. Ik voelde ik me wel god in Frankrijk, wat een comfort! Rond 1 uur kwam ik aan in mijn hostel, waar ik weer een emmer als douche had. Ik liep met een kapot moe hoofd en zware benen door de dag ervoor de stad in en at heerlijk eten, zag de kloktoren en liep over de markten. Ik deed wel een dutje in mijn hostel om even bij te tanken en later ontmoette ik een Frans stel. ‘s Avonds belandde ik bij een straat eet kraampje waar ik wel twee uur met de locals heb ‘gepraat’, die maar een paar woorden Engels spraken. Hierna ging ik heerlijk slapen om de volgende dag met de Fransen een scootertrip te maken.

In de ochtend aten we eerst de beroemde Indonesische longtong en toen sprongen we op onze scooter om naar Danua Mangrau (een vulkaan meer) te gaan. We reden via de rostachtige omgeving (canyons) richting het meer. Voordat we daar aankwamen hadden we een mooi uitzicht op het meer en de omgeving. Het was licht bewolkt, maar het zag er mooi uit. Even later begonnen we aan de 45 haarspeldbochten naar beneden om bij het meer te komen. Het was wel echt gaaf om zo naar beneden te rijden. Er zaten zelfs in sommige bochten apen op de railing. We reden een stuk langs het meer, waar we weer de prachtige rijstvelden zagen. Hoe veel ik er ook zie, het blijft mooi. We aten en dronken nog wat aan het meer en vervolgende toen onze weg. We kwamen door leuke straatjes en dorpjes en wilde op zoek gaan naar de grootste bloem van de wereld, maar deze was nog niet helemaal in bloei en ver weg. We reden toen maar terug naar het hostel en deden daar een beetje rustig aan. We haalde later wat biertjes en wat rare, maar toch lekkere lokale snacks en hadden een gezellige avond.

De laatste ochtend in Bukit Tingi besteedde ik met het maken van een korte wandeling door de Canyon. Het was een mooie rotsachtige omgeving en het was leuk om dit in combinatie te zien met de koeien en de rivier. Ik genoot ook van de Indonesië huisjes en straatjes. Op een gegeven moment kwam ik op een lokale fruit en groente markt, waar van de mensen van alles en nog wat moest proberen. Daarn liep ik terug naar mijn hostel, waar de shuttle bus naar het vliegveld al op me stond te wachten. In de minivan ontmoette ik een behulpzame Indonesische jongen die erg goed Engels sprak. Hij gaf me nog goede tips om te shoppen in Yogjakarta en Jakarta. Tijdens deze rit kreeg ik een email van de vliegtuigmaatschappij, dat mijn vluchttijd was veranderd. Op zich zou dat geen probleem zijn, was het niet dat mijn vlucht opeens 2 uur eerder zou vertrekken. De Indonesische jongen was heel behulpzaam en belde voor mij de check-in balie om te vragen of ze even op me wilde wachten. Gelukkig waren we iets eerder vertrokken van het hostel en zat het verkeer mee. Uiteindelijk haalde ik mijn vlucht naar Jakarta op het nippertje. Zo brak dus mijn tijd op tweede eiland van Indonesië aan: Java.

Wist je dat:
- Lake Toba echt goedkoop is, je kan al een kamer krijgen voor 1,90 per nacht
- Lake Toba net zoals groot is als de staat Singapore
- Lake Toba de grootste populatie christenen heeft van Sumatra