With the locals in Cianjur

Jakarta
Na een heerlijke, korte vlucht met ongelooflijk veel beenruimte landde ik in Jakarta. Ik zag al aan het vliegveld dat Jakarta een miljoenenstad is. Toen ik aan kwam pakte ik gelijk een bus en een taxi voor een klein stukje en kwam aan bij m’n hostel, waar ik maar 1 nachtje verbleef want de volgende dag ging ik al vroeg naar Cianjur.

Cianjur
Ik wilde eerst direct naar Yogjakarta gaan, maar toen las ik over het niet toeristische Cianjur waar je in contact kan komen met de locals en zo de Indonische en Sudanese (West Javaanse) cultuur kan leren kennen. Ik was toen meteen enthousiast en regelde een verblijf bij een Indonesische familie.

Het duurde even voordat de minivan Jakarta uit was. Hierna veranderen het landschap wel en genoot ik vooral heel erg van de uitzichten op de thee plantages. Ook bljift het leuk om te kijken hoe mensen wonen en werken langs de weg. Begin van de middag kwam ik aan bij het huis net buiten de stad Cianjur dat omringd was door mooie rijstvelden. Ik werd hartelijk door de familie ontvangen en ze lieten mij mijn kamer zien. Ik zag wel gelijk dat deze familie het goed had, want het huis zag er erg goed uit. De gastvrouw had een heerlijke lunch voor me gemaakt en hier genoot ik zeer van. Ik werd uitgenodigd om de middag te besteden met Indonesische studenten, leraren en kinderen die in Cianjur wonen en naar een Engelse school gaan. Ik zou met ze gaan lunchen (ook al had in net geluncht, haha). Eerst leerde ik wat woordjes in het Sudanees. Ik leerde bijvoorbeeld ‘hallo’ en ‘dank je wel’ zeggen. Rico, een voormalig student en nu leraar bij een addionetele engelse school, haalde me op. Achterop zijn scooter gingen we richting de school. We praatte gezellig en kwamen aan bij een of ander huis. Daar werd ik eveneens heel leuk ontvangen en schudde ik alle handen. Er waren ook vier Duitsers bij, die al iets langer in Cianjur waren. We praatte wat met elkaar en ik bekeek het Indonesische huis. Hierna aten we een grote lunch op hele grote bananenbladeren. Ze hadden veel nasi met vis, een soort spinazie, krokante maisstukken en nog veel meer (de foto zegt meer). We aten heel gezellig met onze handen waardoor we twee keer van dezelfde rijst konden genieten, haha. Na mijn tweede lunch van de dag zat ik bommetje vol en ging ik lekker socializen met de Indonesische mensen. We hebben het onder andere gehad over de tradionele kleren, het eten en drinken, reizen in Indonesië, Nederland en gewoon het hedendaagse leven. Op een gegeven moment werd ook gevraagd of ik Sudanese kon en toen zei ik natuurlijk vloeiend PUNTEN (hallo) en NUHUN (dank je wel). Ze waren helemaal onder de indruk. Een Indonesische jongen kon ook Nederlands zei hij, en wel het woord ‘lekkerding’, haha. Binnen de kortste keren leerde ze me allerlei dingetjes, zoals: Abdi kasep (ik ben mooi/knap). We hadden veel lol en maakte veel foto's en selfies. Tegen het begin van de avond pakte we de bus terug naar onze homestay en speelde ik pingpong en later speelde we met zijn alle slipperpong, omdat we niet genoeg batjes hadden. Na het eten speelde we nog monopoly, maar dit ging bij mij dramatisch.

De volgende dag stapte ik op de scooter bij Bima, een jongen van mij leeftijd, die Engelse les geeft op Interlingua (de Engelse school). Het was een hele aardige kerel en we spraken de hele rit over van alles. De route naar de theeplantages was heel mooi. De weg was op sommige punten wel echt slecht. We (ik was samen met Mauritz en Katharina, een Duits stel) kregen een rondleiding over de plantages. We kregen informatie over de verschillende theebomen en struiken. Ook hoorde we hoe ze worden geplant en verzorgd, wat wel erg interessant was. Ze kunnen bijvoorbeeld alweer na 10 tot 14 dagen hetzelfde theeblad afknippen, dus het groeit heel snel. Hierna gingen we naar de fabriek waar groene thee wordt gemaakt. Eerst zagen we op een bord hoe het thee verwerkingsproces wordt bijgehouden. De fabriek was van binnen net zoals fabrieken in Nederland van waarschijnlijk 80 jaar geleden. Er werd hout gebruikt om te stoken, de machines zagen er oud uit en de temperatuur meter was ook niet de beste meer. Wel was het super gaaf om de fabriek te zien en te ervaren hoe groene thee wordt gemaakt in Indonesië. Ze halen eerst 65% van de wateroccodatie uit de thee bladeren, vervolgens wordt het voor 10 minuten gedroogd op 110 graden en daarna worden de bladeren gerold en nog eens 50 minuten gedroogd op 80 graden. Hierna gaat het in de oven en worden de bladeren voor 5 uur gedroogd op 150 graden, waarna de thee bladeren worden gesorteerd op grootte. Daarna wordt gecheckt of de stelen van alle blaadjes eraf zijn en daarna wordt de thee verpakt. Na deze interessante ochtend gingen we met poncho en al de beste gado gado (lotek) van Cianjur eten. Het was echt heel lekker en precies een klein beetje spicy. 

Hierna gingen we naar Interlingua waar mensen (van kids vanaf 3 jaar tot ouderen) extra lessen Engels konden volgen. We werden erg hartelijk ontvangen en ik stelde me voor in het Sudanees en sloot elke keer af met Abdi kasep (ik ben een lekkerding), wat iedereen heel grappig vond en zo werd dit mijn handelsmerk. Hierna gingen we een les volgen van de Kindergarden, de kleine kindjes. Toen ze ons zagen aankomen werden ze helemaal excited! De kinderen gingen ons allemaal in koor vragen hoe we heette, wie we waren etc. De kinderen waren echt heel schattig en hadden energie voor 100. De kindergarten kinderen leren onder andere Engels door te dansen op Engelse muziek en dan roept de leraar dingen als ‘stretch your arms’ en wij danste lekker mee. Het was super leuk om de kids zo bezig te zien. Vervolgens deden we nog een spel met ze waarmee ze moesten uitbeelden wat we in het Engels zeiden. Na dit energieke spel gingen alle kindjes onze handen schudden en sommige deden ook mijn hand naar hun hoofd/wang, dat is een teken om respect te tonen naar ouderen. Na deze les volgde we nog een les met de wat oudere kinderen en hiermee praatte we ook en deden we het fluisterspel. Ook zij en de andere kinderen wilde allemaal op de foto. Na twee schoollessen gevolgd te hebben gingen we nog lekker praten met andere studenten en leraren en maakte iedereen veel foto's. We kregen nog wat lekkere zoete snacks aangeboden en gingen laat terug naar onze homestay. Bima ging mee, want ik had met hem afgesproken om te gaan xboxen en hem in te maken met FIFA. Helaas waren we goed aan elkaar gewaagd. We praatte nog gezellig wat met Bima over zijn leven en hoe dat verschild van onze levens.

De laatste dag in Cianjur gingen we al vroeg naar the floating village. Hier aangekomen hadden we een mooi uitzicht op honderden vlottende huisjes op het meer. In totaal waren er zelfs 100.000 ‘drijvende’ huizen op dit meer. De mensen leven er van visboerderijen. Ze stoppen vissen in het water omringd door een net en deze planten zich natuurlijk voort en de extra vissen kunnen ze weer verkopen. We stapte in een beetje een krakkemikkig bootje waar het water in stond en vaarden over een deel van het meer. Het was lekker ontspannen en leuk om te zien hoe mensen de vissen houden en hoe de huizen zijn gebouwd. Ook de omgeving was hier weer heel mooi met de bergen op de achtergrond. Na een uur in de boot vervolgde we onze weg naar een publieke overheid school. Eerst aten we nog de beste longtong van de stad en toen konden we de school bekijken. Aangekomen bij de school zat iedereen ons natuurlijk aan te staren, net als elke andere inwoners van Cianjur. We werden ontvangen door mister Sting, die daar les geeft en ook Interlingua heeft opgezet. Hij leidde ons voor een stuk rond, de school zag er eigenlijk best goed uit. Het was er open, met een leuk binnenpleintje met een fontein. Aangekomen in het schoollokaal waren alle middelbare scholieren helemaal excited. Ze gingen ons allemaal vragen stellen en daarna werden we rondgeleid en werden er natuurlijk weer heel veel foto's gemaakt. De jongens en meiden waren allemaal zo enthousiast  en dat was super om te zien. Na dit leuke schoolbezoek liepen we nog over een tradionele markt, met groente, fruit, kippen, kleding en andere gekke dingen. Het was allemaal heel kleurrijk en geurvol en dus een mooie ervaring om overheen te lopen. Hierna hebben we de middag nog doorgebracht bij Interlingua. Ze hadden zelfs een poster laten maken van groepsfoto's, super leuk was dat. Wij hadden hier een verhaal bijgeschreven. Ik zei iedereen gedag en sloot af met een toepasselijk abdi kasep!

Wist je dat:

• Ieder gebied in Java zijn eigen dialect heeft en dat Bahasa Indonesia de algemene taal is
• Een typisch Indonesisch huis twee pilaren heeft aan de voorkant en twee deuren voor en achter
• Rijst elke twee maanden wordt geoogst
• Moslims vijf keer per dag bidden
• Thee bladeren geen geur hebben, maar dat je het soort theeplant kan herkennen aan de textuur
• Elk gebied zijn eigen kleurprint heeft op het gebied van tradionele kleding
• Kinderen schooluniformen dragen tot aan de universiteit en dat de kleuren van het uniform afhangen of je op de basisschool of middelbare school zit
• De kokosnoten hier stukken groter zijn dan in bijvoorbeeld India en Thailand